BOOKOWNICZKA

  Piękne francuskie tła, dynamiczna akcja, charyzmatyczni bohaterowie... To nie w tej książce. Ty mamy sędziego dupka, jego ex, wykładowczynie, policjanta pomocnika - wszyscy do odróżnienia, ale bez polotu, plotą jedno, robią drugie, myślą trzecie. I prowadzą śledztwo po tragicznej śmierci hrabiego. Akcja? Hm, coś tam się dzieje, ślimaczym tempem brniemy w "śledztwie", w którym suma przypadkowych odkryć przewyższa chyba liczbę posiłków skonsumowanych i/lub wspomnianych przez w/w trójce (było tego sporo..). Coś mi w tej zagadce nie bardzo pasuje, no niby finalnie się to kleiło, ale... nie porwała mnie ta książka. Doczytałam do końca chyba z nudy, może łudziłam się na jakieś końcowe wow, a jednak. No przeliczyłam się trochę. Bywa. To bardzo niewymagająca lektura, na naprawdę wielką nudę na leżaku. Nie oczekujcie tu nic, a się nie zawiedziecie. 

Dobre... nudnego początki. Pierwsze rozdziały książki zrobiły na mnie spoko wrażenie. Konkret, szybko się czytało, zaciekawił mnie temat traumy i skutków jakie może ona nieść na kolejne pokolenia. W skrócie: można odziedziczyć skutki przeżytej traumy swojego przodka i fakt, że coś nas w życiu przerasta może świadczyć o pechowych genach. Teoria, która nie skreśla nas jako "normalnego człowieka" bo coś tam się dzieje- lubię to. Tak na serio to naprawdę wciągnął mnie temat i lektura szła z górki. Dalej mamy przypadki pacjentów, które dzielą się na wielkie traumy typu przeżycie przez dziadka pobytu w obozie pracy/ morderstwo lub strata dziecko, jak i codzienne typu "mama wisiała na mnie non stop gdy byłem dzieckiem obarczając mnie problemami, których nie byłem w stanie udźwignąć, więc teraz kłócę się z żoną", która również miała problemy z rodzicami. Autor staje w obronie żywicieli, którzy przecież też mieli w życiu różne przeboje, a nie koniecznie otrzymali pomoc i ins