Przejdź do głównej zawartości

"Złota łyżka" - Jessa Maxwell


Stary, tajemniczy dwór to dobre tło dla konkursu kulinarnego. Bake Week, organizowany co roku w posiadłości Betsy Martin, show dla cukierników z całego kraju, ma być w tym roku wyjątkowy... ale chyba nikt nie spodziewał się, że los zaserwuje uczestnikom taki finał. 

Zacznijmy od początku, kiedy poznajemy bohaterów lubiących piec. Szóstka farciarzy to różne osobowości, którym przyświeca jeden cel: złota łyżka i własna książka kucharska. Co ludzie są zdolni zrobić, by wygrać?

Jak byłam mniejsza to zawsze chciałam wziąć udział w takich konkursach - do momentu aż nie kazali robić dań ze składników, których nigdy bym nie zjadła, a co dopiero miała coś upichcić- tu jednak, w krainie słodkości, może nie odpadłabym pierwszego dnia. Tak jak jeden z uczestników, któremu ktoś podmienił cukier z solą... Drobna uszczypliwość, a może to rywalizacja tak szybko uderzyła gościom do głowy!

Jak to bywa w telewizyjnych show, od pierwszego odcinka darzymy kogoś sympatią, lub wręcz przeciwnie. W książce też zawsze obstawiam kto zabił, a że poczciwą Betsy nie stać na lokaja, miałam trochę więcej opcji. ;) Choć historia rozwija się w dobrym tempie i ciekawi mnie z każdą kolejną stroną, w pewnym momencie mam wrażenie, że dokładnie wiem, jak się skończy- i wiele się nie mylę. To dziwne doznanie, a może bardziej: niedosyt. Mimo tego każdy kolejny rozdział czyta się szybciej, a kolejne dni w namiocie dostarczają nowych emocji.

Niektórzy muszą swoje rozchodzić, na przykład nocą, po skrzypiących korytarzach... Stare domy mają swoje sekrety, a posiadłość Grafton czasy świetności ma za sobą. Mimo rozmiarów rezydencji ukochana ciocia Ameryki, Betsy, daje rade utrzymać ją w ryzach. Tak jak i swoją niechęć do nowego współprowadzącego program. Archie to typ, którego chyba nikt nie polubił na żadnym etapie tej powieści. Jednak jego charyzma i sposób bycia wpływa na uczestników - bardzo irytująco, jeśli ktoś spytałby Betsy o zdanie. No, ale w tv przecież takie historie ogląda się najlepiej.

Poczciwa kucharka pozostaje jednak w swej wyćwiczonej roli do końca. Dziesięciolecie programu nie może spaść poniżej poziomu - Bake Week to jej dziecko! Historia zaczyna nabierać rumieńcow jak bułeczki cynamonowe w piekarniku, a tymczasem dzieją się kolejne niewyjaśnione przypadki...

Jak wspominałam, czułam lekki niedosyt zakończeniem tej historii. Lektura pozostaje przyjemna do końca; może nawet ciut za mdła - jak te wstrętne cukrowe dekoracje na tortach. Ktoś chciał dobrze, ale nie ma co przedobrzać. Kryminał to nie obyczajówka z dwójką głuptasów i wyczekiwanym happy endem. No ale dobra, w końcu to debiut i lekka lektura na niedzielny wietrzny dzień- przejdzie. Robote robią dobrze skrojone postaci, których charakterki dodają historii smaczka. Kilka scen budzących napięcie i parsknięcie śmiechem. Tia, pewnie dobrze by się to oglądało na ekranie... ciekawe, kogo w polskiej wersji zagrałby Karolak. 

Słoneczności,
J.

PS. Mój instagram znów żyje, jak coś.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Serce jak smoła" - Robert Galbraith

Czasem rzeczywistość jest tak ciężka, że człowiek ucieka w świat wymyślony. Co jeśli ktoś tak pokocha fikcję, że będzie w stanie za nią zabić w prawdziwym świecie? Współtwórczyni kreskówki "Serce jak smoła" zjawia się w agencji i prosi Robin o pomoc z powodu internetowego hejtu na jej osobę. Z pewnych względów pomocy nie otrzymuje, a jakiś czas później detektywi czytają o śmierci młodej kobiety.  Strike i Robin mają przed sobą nie lada wyzwanie. Muszą przeniknąć do wirtualnego świata gry fanów kreskówki, którzy pilnie strzegą swych tajemnic. Po omacku szukają kogoś, kto w sieci działa jawnie i bardzo aktywnie, a w realu pozostaje anonimowy- ale nie bezczynny... Śledztwo nadwyręża siły zespołu agencji, który mając ograniczone pole do popisu, manewruje między zleceniami, starając się znaleźć i powstrzymać zabójcę. W tym wszystkim para detektywów toczy walkę z własnymi uczuciami i wątpliwościami - fatalnie odczytując wszelkie poszlaki.  Smutna rzeczywistość - autorka nie musiała

Nie oceniaj po okładce, Śnieżka też nabrała się na ładną skórkę

Kiedyś chyba częściej się słyszało, żeby „nie oceniać książki po okładce”, nie?  Dzisiaj to już nie ma takiej mocy sprawczej, bo a)       brzydkie okładki gorzej prezentują się na insta, b)       właściwie wszystko musi ociekać zajebistością, żeby ktoś zwrócił uwagę… albo właśnie nie zwrócił.  Nie wtrącił swoich pięciu groszy, bo ktoś ma śmieszny szalik w liski, chociaż liski są słodkie.   Może też strasznie razi kogoś mój krzywy nos, albo „wiecznie naburmuszona mina”, sorry , że nie polecę od razu do chirurga i nie zrobię się na bijons , żebyś mógł/a się odpierdolić. Spójrz na siebie. W lustro. Teraz. Niezależnie od tego, co widzisz, czy to ci się podoba, czy nie, czy popadasz w samozachwyt, czy w stan depresyjny – to właśnie jesteś ty. I co? I nic. Tak po prostu wyglądasz. I co dalej? Gdzie puenta? Dalej to już zależy od CIEBIE.

"Wartka śmierć" - Robert Galbraith

Detektywi kontra sekta? Nowy klient Cormorana i Robin prosi o pomoc w uwolnieniu syna ze szponów niebezpiecznej organizacji. Idee ratowania świata oraz działania charytatywne Powszechny Kościół Humanitarny uzależnia oczywiście od wpływów gotówki nowych wiernych i pełnego poświęcenia "życia" ludzi przebywających w ich ośrodkach, m.in. na Farmie Chapmana. Goście, którzy przejdą próg tego miejsca, nie wyjdą z niego tacy sami... Śledztwo rozpoczynamy na pełnych obrotach - agencja Strike'a nie narzeka na brak zgłoszeń, a sprawa Willa i jego ewentualne uwolnienie z farmy wymaga od wspólników podjęcia ryzyka - Robin pod przykrywką zmienia wygląd i gra z nową tożsamością, Cormoran natomiast musi pogodzić się z jej wyborem i ścierpieć nieobecność wspólniczki (wszyscy wiemy, że cierpią oboje nieustannie, z innych przyczyn, tumoki uparte). Nie da się ukryć, że to największa objętościowo część serii, ale to nie liczba stron stanowi o ciężarze lektury. Przyznam szczerze, że dawno nie